Blog

‘Ένα βιβλίο που αγάπησα. Δώδεκα ημέρες θύελλας. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, γεμάτο ίντριγκα, περιπέτεια και ανατροπές. Θα μιλήσουμε για αυτό βλέποντας το μέσα από τα μάτια και τις σκέψεις της ίδιας της συγγραφέως του Ελένης Γαληνού.

“Την ευτυχία δεν θα σου τη χαρίσει κανείς, πρέπει να παλέψεις και να την κερδίσεις.”

Περιγράψτε μας το βιβλίο σας Δώδεκα ημέρες θύελλας μέσα σε μια παράγραφο.

Θα ξεκινήσω από τον τίτλο. Δώδεκα ημέρες σε μια θύελλα γεγονότων, αποκαλύψεων και συναισθημάτων κλονίζουν κι ανατρέπουν τις ζωές όλων των ηρώων. Και ο υπότιτλος περιγράφει την ιστορία με λίγες λέξεις: «Κάποτε τους ανάγκασαν να χωρίσουν. Τώρα τους φέρνουν πάλι κοντά για να τους παγιδέψουν. Για να σωθούν, δεν πρέπει να ξαναερωτευτούν». Και έτσι είναι. Μετά από είκοσι τρία χρόνια ο Έκτορας και η Μελίνα συναντιούνται ξανά σε μια δεξίωση. Στην αρχή η Μελίνα απορεί που ο Έκτορας δεν την αναγνωρίζει, όταν όμως αργότερα με ένα σημείωμα την καλεί να βρεθούν την επομένη κρυφά, τα πράγματα αλλάζουν. Αναστατώνεται και διστάζει, γιατί είναι παντρεμένη. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως την περιμένει στο κρυφό ραντεβού, όταν ο Έκτορας της αποκαλύπτει ότι ένας άγνωστος τον έχει προσλάβει για να την παρασύρει σε μια παράνομη σχέση. Ο πιθανότερος λόγος είναι ότι προσπαθούν να διαλύσουν τον γάμο της, είναι όμως πράγματι έτσι; Από εκεί και μετά αρχίσει η μεγάλη θύελλα. Θα εμπλακούν σε μια περίεργη ιστορία, που θα εξελιχθεί σε μια θανάσιμη παγίδα. Τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, σε μια Αθήνα που αδειάζει από κόσμο, οι ήρωές μας θα ζήσουν τις πιο ανατρεπτικές καταστάσεις σε δώδεκα καυτές ημέρες. Θα ακολουθήσουν λίγες ακόμα, εξίσου θυελλώδεις και αποκαλυπτικές, μέχρι να βρεθούν οι απαιτούμενες ισορροπίες.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο ή κάποιο γεγονός που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο βιβλίο σας;

Όχι κάποιο ιδιαίτερο. Το βιβλίο είναι σύγχρονο και το θέμα του έχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Ήθελα να γράψω μια ιστορία που να έχει κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα βιβλία μου. Έτσι, σ’ αυτό αποφάσισα να βάλω πλάι στα κοινωνικά προβλήματα και λίγες σταγόνες αστυνομικού, τόσο ώστε να αυξηθεί το ενδιαφέρον και να αποκτήσει μυστήριο, ένταση και αγωνία. Ο έρωτας βέβαια δεν λείπει από κανένα βιβλίο. Δεν υπάρχει ζωή δίχως έρωτα κι εδώ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Πλάι στα τόσα ανατρεπτικά γεγονότα έρχεται μια αγάπη απ’ το παρελθόν και ανοίγει με θάρρος τα φτερά της διεκδικώντας όσα κάποτε της στέρησαν.

Σε όλο το βιβλίο έχουμε μια πάλη ανάμεσα στα θέλω και στα πρέπει των δύο πρωταγωνιστών. Κυρίως σε αυτά που άφησαν πίσω τους, αλλά και σε αυτά που εμφανίζονται τώρα μπροστά τους βάζοντας πάλι εμπόδια και όρια. Κατά τη γνώμη σας, για να είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος, πώς πρέπει να ορίζει τη ζωή του; Με βάση τις επιθυμίες του ή με βάση τα όρια που θέτει η ίδια η ζωή απέναντί του; Είναι αναγκαίοι οι συμβιβασμοί τελικά στη ζωή μας;

Νομίζω πως η ισορροπία αναμεσά σε πρέπει και σε θέλω είναι η πιο σωστή τακτική. Αν δεν ακολουθήσεις τα όνειρά σου γίνεσαι δυστυχισμένος. Αν, πάλι, δεν καταλάβεις τα όρια που σου βάζει η ζωή, τότε κάποια στιγμή θα σκοντάψεις και ίσως η πτώση πονέσει πολύ. Στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, μπορούμε όμως να επιλέξουμε και να κυνηγήσουμε αυτά που για τον καθένα μας είναι τα πιο σημαντικά, κι ας χρειαστεί να κάνουμε θυσίες ή κάποιους συμβιβασμούς. Το σημαντικότερο είναι να μη βολευτούμε σε εύκολες λύσεις, γιατί τότε θα ζήσουμε μια άδεια ζωή.

Τι θα θέλατε να ανακαλύψει ο αναγνώστης μέσα από αυτό το βιβλίο σας;

Νομίζω πως ανάλογα με την ηλικία, το φύλο ή τον χαρακτήρα που έχει ο καθένας θα ανακαλύψει διαφορετικά πράγματα. Είμαι σίγουρη πως θα υπάρξουν σημεία που ο αναγνώστης θα ταυτιστεί με κάποιον από τους ήρωες. Είτε άντρας είτε γυναίκα, θα συναντήσει κάτι που έχει ζήσει ή ακούσει. Θα μπει εύκολα στην καρδιά της ιστορίας, θα συγκινηθεί, θα ερωτευτεί, θα εκπλαγεί, θα προβληματιστεί, θα θυμώσει, μα στο τέλος θα νιώσει δικαίωση. Έχει πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές η ιστορία, από γεγονότα σκληρά που γεννούν αγανάκτηση και θυμό έως πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης και δυνατής φιλίας. Αν αναλογιστούμε πόσες απάτες, βία και απαράδεκτα γεγονότα ακούμε να συμβαίνουν καθημερινά, η περιπέτεια που ζουν οι ήρωές μου είναι ο καθρέφτης όλων αυτών των προβλημάτων.

Όταν ολοκληρώσατε τη συγγραφή του βιβλίου σας, εσείς τι ανακαλύψατε μέσα από αυτό για τον εαυτό σας; Τι αποκομίσατε από τη συγγραφική διαδικασία και το τελικό αποτέλεσμα;

Αυτό είναι το δέκατο βιβλίο μου, όμως, όσα και αν γράψω, νομίζω πως στο τέλος θα κυριαρχεί το ίδιο πάντα συναίσθημα, η βαθιά ικανοποίηση. Η δημιουργία είναι σαν ελιξίριο ζωής. Όταν ολοκληρώνω ένα βιβλίο, είναι σαν να φτάνει στο τέλος του ένας υπέροχος αγώνας δρόμου που κράτησε μήνες ή χρόνια, όμως μου πρόσφερε μια υπέροχη πορεία. Όσο γράφεις, καταθέτεις πολλά απ’ την ψυχή σου και το μυαλό σου πάνω στο χαρτί, οι ήρωες κυκλοφορούν για καιρό γύρω σου, μέσα σου, όπως ακριβώς οι δικοί σου άνθρωποι. Η δημιουργία είναι τροφή για έναν συγγραφέα και σύντομα αναζητά κάτι καινούριο για να χορτάσει τη συγγραφική του πείνα. Η δουλειά μας δεν είναι απλή ούτε εύκολη, τα περισσότερα θέματα έχουν ήδη ειπωθεί, το στοίχημα λοιπόν είναι αυτό που θα γράψω να παρουσιαστεί με έναν διαφορετικό και έξυπνο τρόπο, που θα το κάνει να ξεχωρίσει.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ηρώων σας; Υπήρξε κάποιος που είναι ο αγαπημένος σας;

Οι ήρωές μου είναι άνθρωποι που θα μπορούσαν να ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί κάποιοι να είναι ακραίοι, όμως κι αυτοί υπάρχουν στη ζωή μας. Όταν αρχίζω να χτίζω τον κάθε χαρακτήρα μου, προσπαθώ να του δώσω διαφορετικές ιδιότητες, να μη μοιάζει με τους άλλους και συγχρόνως να είναι αληθινός. Στο βιβλίο αυτό η Μελίνα, η κεντρική ηρωίδα μου, είναι ένας τύπος γυναίκας που έχω συναντήσει αρκετές φορές στη ζωή μου. Δεν μου ήταν πολύ εύκολο να σκιαγραφήσω τον χαρακτήρα της, είναι πολύ διαφορετική από εμένα, όμως νομίζω ότι κατάφερα να της δώσω δυνατά και πραγματικά στοιχεία. Με όλους τους ήρωες όμως κάπως έτσι συμβαίνει. Όσο γράφεις ένα βιβλίο και περνάς από τον έναν χαρακτήρα στον άλλο, δένεσαι μαζί του. Ακόμα και με τους κακούς ήρωες. Όλους ανεξαιρέτως, για να τους γράψεις σωστά, πρέπει να μπεις στην ψυχή τους, να τους νιώσεις σε βάθος και μετά να γράψεις όσα σωστά ή λανθασμένα θα κάνουν. Μέσα απ’ τον χαρακτήρα τους και τις πράξεις τους θα αναδείξεις αν θα καταφέρουν να αλλάξουν ή θα συνεχίσουν να ζουν στα σκοτάδια και στις αυταπάτες τους.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά τη διάρκεια συγγραφής του βιβλίου σας;

Νομίζω το δυσκολότερο σημείο σε κάθε βιβλίο είναι να επιλέξω το θέμα και να κάνω την απαραίτητη έρευνα για να συγκεντρώσω τα στοιχεία μου. Όταν αρχίζει η συγγραφή, είναι η πιο λατρεμένη ώρα μου. Εύχομαι να μην τελειώσει γρήγορα, όμως βιάζομαι να γράψω αυτό που θα γίνει παρακάτω σαν να θέλω να το δω να συμβαίνει. Αυτό είναι το ομορφότερο μέρος κάθε βιβλίου και ακόμα και οι δυσκολίες που προκύπτουν έχουν μια υπέροχη κι αγαπημένη πρόκληση.

Υπάρχει κάποιο αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο να το μοιραστείτε μαζί μας;

Είναι ένα μέρος από ένα όνειρο που βλέπει η Μελίνα. Δεν σας το δίνω όλο, όμως έχει την ομορφιά που έχουν όλα τα όνειρα.

…Το αλκοόλ παρέα με το διάβασμα δεν άργησαν να φέρουν τα ευεργετικά τους αποτελέσματα. Άφησε το περιοδικό να πέσει από το χέρι της και ξάπλωσε στο γαλάζιο σεντόνι λες και άφηνε το κορμί της να επιπλεύσει σε ένα απαλό κύμα, σαν ξερό φύλλο παρασυρμένο στο πέλαγος. Έκλεισε τα μάτια αφήνοντας την ψευδαίσθηση να την τυλίξει… Και το ρεύμα της θάλασσας την πήρε και άρχισε να την παρασύρει βαθιά κι αυτή αφέθηκε στην απεραντοσύνη της, να την πάει όπου θέλει. Ξανοίχτηκε. Μόνο θάλασσα ως τον ορίζοντα κι αυτή ένα ξερό φύλλο που επέπλεε και πήγαινε… Μέχρι που φάνηκε στεριά. Το ρεύμα ακόμα την έσπρωχνε. Την οδηγούσε στην ακτή μιας άγνωστης χώρας. Έφτασε και πάτησε τα πόδια της σε μια χρυσαφένια αμμουδιά. Μια αίσθηση περίεργη την κύκλωσε και τη μεταμόρφωσε μέσα σε μια στιγμή σε μια γυναίκα με λευκό χιτώνα. Ένιωσε σαν ιέρεια του Ποσειδώνα, με το Αιγαίο να υποκλίνεται μπροστά στα πόδια της. Μια συστάδα από καλαμιές έφτανε ως το νερό σαν αγέλη άγριων ζώων που έρχονταν να βουτήξουν και να δροσιστούν. Ο ήλιος μόλις ανέτειλε μέσα από κόκκινα σύννεφα, μεταφέροντας σε κάθε γωνία της γης τη θριαμβική λάμψη του φωτός του. Κι όσο το φέγγος του απλωνόταν, εκείνη μεταμορφωνόταν αυτή τη φορά σε ένα νεαρό, δροσερό κορίτσι, με νεανική διάθεση και ασίγαστη ορμή, λες και σε τούτη την ξεχωριστή άκρη της γης η ζωή κάθε χαραυγή ξεκινούσε και πάλι από την αρχή. Μπορεί να ήταν μαγεμένη. Μπορεί ακόμα να ήταν η χώρα των απωθημένων αναμνήσεων και των ανεκπλήρωτων πόθων, η γη των επιθυμιών και των ονείρων. Όμως εκείνη τώρα μπορούσε να μαζέψει κομμάτι κομμάτι όλα της τα όνειρα και τις επιθυμίες της, να τα ενώσει μεταξύ τους και να φτιάξει τη μαγική εικόνα που χρόνια αναζητούσε. Μια κόκκινη λάμψη σαν πύρινο φως γεννιόταν κάπου στο βάθος και την πλησίαζε όσο η μαγική εικόνα της ολοκληρωνόταν. Έμοιαζε με έκρηξη ερωτικής επιθυμίας, που κουβαλούσε κάποιον πάνω στο λευκό, ομιχλώδες άρμα της. Ήταν ένας δυνατός πολεμιστής, όμορφος σαν τον Απόλλωνα, λατρεμένος σαν την ίδια τη ζωή. Ήταν ο Έκτορας, ο δικός της Έκτορας, έτοιμος να υπερασπιστεί για ακόμα μια φορά την όμορφη Τροία του. Την άρπαξε στα χέρια του και την κράτησε ψηλά σαν να την έχριζε βασίλισσα. Ύστερα την απόθεσε στη γη και τη σκέπασε απαλά με το κορμί του. Γέμισε η ψυχή της σαν να την πολιόρκησαν μαζί όλες οι στρατιές του έρωτα…

Η Μελίνα ζει φαινομενικά ευτυχισμένη σε έναν γάμο που εξωτερικά μοιάζει ιδανικός. Πείθει τον εαυτό της πως είναι ευτυχισμένη ή προσποιείται; Ποιο είναι εκείνο ακριβώς το στοιχείο που φωτίζει την πραγματικότητα της ζωής της κάνοντάς τη να δει τελικά την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την πλασματική ευτυχία της;

Ο έρωτας φυσικά είναι το στοιχείο που φωτίζει την πραγματικότητα της ζωής της. Όταν ξαναβλέπει τον Έκτορα, αρχίζουν να ξυπνούν όλες οι ναρκωμένες της επιθυμίες. Ο έρωτας θα την αλλάξει και θα της δώσει τη δύναμη να διεκδικήσει και να κερδίσει όσα κάποτε άφησε να της ξεφύγουν. Ο γάμος της μπορεί να δείχνει ιδανικός, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι. Τα χρήματα δεν είναι το στοιχείο που την εκφράζει. Η ανασφάλεια την έσπρωξε σ’ αυτόν τον γάμο, όμως εκεί μέσα αφέθηκε και ξέχασε τι πραγματικά την έκανε χαρούμενη. Το κατάλαβε όταν επιτέλους βγήκε απ’ τον λήθαργο και είδε πόσα πράγματα που αγαπούσε πολύ τα άφηνε να πηγαίνουν χαμένα.

Συνήθως σε κάθε βιβλίο συναντάμε βιώματα και μηνύματα του ίδιου του συγγραφέα. Υπάρχει κάποιο βιωματικό στοιχείο που διέπει το βιβλίο σας; Και ποιο ή ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του;

Ναι, υπάρχει κάτι που το έζησα από αρκετά κοντά. Είναι μια υιοθεσία όπως αυτή του παιδιού της Μελίνας. Κάποια φίλη πριν από πολλά χρόνια υιοθέτησε ένα παιδάκι με νόμιμο τρόπο από μια κοπέλα που δεν μπορούσε να το κρατήσει και να το μεγαλώσει μόνη της. Ήταν μια σημαντική εμπειρία και έζησα όλη τη διαδικασία από κοντά. Έτσι, είχα σκεφτεί ότι θα ήταν ενδιαφέρον να το εντάξω σε κάποιο βιβλίο μου. Εγώ βέβαια έζησα την πλευρά των ανθρώπων που υιοθέτησαν το παιδί και όχι της νεαρής μητέρας που το έδωσε, όπως στο βιβλίο η ηρωίδα μου. Όλες οι πλευρές όμως έχουν τα δικά τους συναισθήματα, τις δικές τους έγνοιες, αντιδράσεις, ευθύνες και ενοχές. Εγώ προσπάθησα να το δω συνολικά και να το αποτυπώσω μέσα απ’ τη δική μου συγγραφική ματιά.

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας Μελίνα και Έκτορας έχουν ζήσει στο παρελθόν έναν δυνατό, αλλά νεανικό έρωτα. Τους χώρισαν καταστάσεις και γεγονότα που άφησαν και στους δύο σημάδια. Τώρα, αρκετό καιρό μετά, η ζωή τούς φέρνει κοντά σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι όπου τους όρους τούς θέτει κάποιος άγνωστος. Μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση τους αρχίζει να φαίνεται αδιόρατα. Κατά τη γνώμη σας, υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή και στον έρωτα;

Δυστυχώς δεν μας δίνονται πάντα δεύτερες ευκαιρίες ούτε στη ζωή ούτε στον έρωτα. Όμως, αν είμαστε τυχεροί και μας δοθούν, καλό θα είναι να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη που κάποτε μας στέρησαν την πρώτη ευκαιρία. Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από τα λάθη μας για να γινόμαστε καλύτεροι σύντροφοι και καλύτεροι άνθρωποι.

Καταλυτικό ρόλο τόσο στις εξελίξεις όσο και στην τρυφερότητα που αναδύεται στο βιβλίο παίζουν δύο παιδιά. Η Αλίκη και ο Δημήτρης. Ποια συναισθήματα αλλάζουν καθοριστικά στις ζωές των πρωταγωνιστών διαμέσου αυτών των δύο παιδιών;

Στην ιστορία μας πρώτη εμφανίζεται η Αλίκη. Αυτό το παιδί μάς κρατά σ’ αγωνία με την περιπέτεια της υγείας της και συμπάσχουμε με τον γονιό που κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το παιδί του. Και ο Δημήτρης όμως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσία. Ο Έκτορας και η Μελίνα περνούν διαδοχικά πολλά δύσκολα συναισθηματικά σκαλοπάτια. Το τελευταίο κεφάλαιο νομίζω ότι είναι και το πιο συγκλονιστικό. Τα παιδιά αποτελούν πάντοτε το πιο ευαίσθητο σημείο σε βιβλία, σίριαλ ή ταινίες και εδώ υπάρχει πολλή αλήθεια σε ό,τι θα συμβεί.

Με ποιο τραγούδι θα επενδύατε μουσικά αυτό το βιβλίο σας;

Η ηρωίδα μου η Μελίνα παίζει πιάνο και τραγουδάει, αυτό σπούδασε και αυτή είναι η δουλειά της. Από τη σελίδα 103 έως την 108 περίπου ερμηνεύει στο πιάνο αρκετά τραγούδια, ένα όμως της το ζητάει ο Έκτορας και εκείνη το απογειώνει. Είναι το «Without You» (Χωρίς εσένα).

Φτιάξτε μας ένα απόφθεγμα που προκύπτει από το σύνολο του βιβλίου σας.

Την ευτυχία δεν θα σου τη χαρίσει κανείς, πρέπει να παλέψεις και να την κερδίσεις.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η Πόλη Φοβάται με το διήγημα …για ένα τσιγάρο! Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Όταν Στέρεψε η Αντοχή (2013), Πέρα από τις Κόκκινες Γραμμές (2014), Ακόμη Θυμάμαι (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Όσα δεν Έγιναν Λέξεις (2016), Μυστική Διαθήκη (2018), Αιώνιοι Ψίθυροι (2019), Η Κατάρα των Μάγιερ (2020), Σε Μαύρο Φόντο (2021), Χρυσάφι και μέλι (2022). Δώδεκα ημέρες θύελλας (2023)Επικοινωνία με τη συγγραφέα: eleni8047@gmail.com facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou Instagram: eleni.galinou