Blog

Σκοτεινό φως του Γιώργου Πολυμενάκου ένα δυστοπικό, κοινωνικό μυθιστόρημα. Σύγχρονο με σθεναρά και ξεκάθαρα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα που κεντρίζουν και αφυπνίζουν.

Ένα πρώτο σχόλιο

Πρώτη επαφή με την γραφή του Γιώργου Πολυμενάκου και το βιβλίο του “Σκοτεινό φως”. Ένα βιβλίο που από την πρώτη στιγμή αγγίζει και συγκλονίζει.

Σε μια σκοτεινή και απειλητική ατμόσφαιρα χτίζεται ένα δυστοπικό μυθιστόρημα, που σε αγκαλιάζει αργά. μεθοδικά και καθολικά. Με τα έντονα κοινωνικοπολιτικά του μηνύματα που περνάνε εντός του βιβλίο, με έναν τρόπο που αναλύεται μέσα από μονολεκτικές και λιτές προτάσεις, μέσα από περιεκτικές εικόνες. Μέσα από συγκλονιστικά συμβάντα που αποδίδουν την ρεαλιστική πλευρά του προβλήματος που διαχέεται σε μια κοινωνία βίας και στέρησης δικαιωμάτων. Επίκαιρο όσο και αν δεν θέλουμε να το δούμε. Μιας και το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται αργά και μεθοδικά στις κοινωνίες μας εδώ και χρόνια.

Εντός της ιστορίας μας

Σκοτεινό φως το δεύτερο μέρος της Τριλογίας των φάρων, που όμως όπως και το πρώτο βιβλίο είναι μια αυτοτελής ιστορία. Το πρώτο μάλιστα μέρος της τριλογίας έχει βραβευτεί από το περιοδικό Αναγνώστης.

Η Νέα τάξη έχει αναλάβει την εξουσία με τρόπο απολυταρχικό και βίαιο. Προσπαθεί σιγά σιγά και με βήματα ακραία να επιβληθεί σε όλη την χώρα. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξολόθρευση των φυλετικά και κατώτερων, αλλά και των ασθενών σε ένα άνευ προηγουμένου καιαδισμό. Και ανάμεσά τους αυτοί που υποτάσσονται και αυτοί που σιωπηλά υποκρίνονται προσπαθώντας να ετοιμάσουν την αντίσταση και την επανάσταση τους. Συνοδοιπόρος τους ο φόβος, ο θυμός και η ελπίδα. Δύναμη τους η φιλία, ο έρωτας και οι αξίες που έχουν την ανάγκη για να επιβιώσουν σε μια άνιση μάχη.

Άνθρωποι που ζουν στην ίδια χώρα διχασμένοι και μοιρασμένοι σε στρατόπεδα από ανάγκη ή από επιλογή. Άλλους τους δένει ο ίδιος ουρανός της απόγνωσης και της καταπίεσης και άλλους ο ίδιος ουρανός της προσβολής κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας και επιλογής. Τα διλήμματα έντονα και επιτακτικά με μεγαλύτερο όλων παραίτηση και υπακοή ή ανυπακοή και αντίσταση;

Τα ψεύτικα χαμόγελα χρησιμεύουν για να κρύβουν αλήθειες καθημερινές τετριμμένες ,παύουν να έχουν αξία όταν οι αλήθειες έχουν γίνει τρομακτικές τελεσίδικες.

Εισχωρώντας στο Σκοτεινό φως

Ο κάθε ρόλος δοσμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιπροσωπεύει έναν καθημερινό άνθρωπο χαμένο στην δίνη είτε της παρανοϊκής του καθεστωτικής επιβολής, είτε στην δίνη της αναγκαίας υποταγής, είτε στην φλόγα της επαγρύπνησης και της ετοιμασίας της μεγάλης εξόδου που θα δικαιώσει τις ανθρώπινες αξίες και θα επαναφέρει την ανθρώπινη υπόσταση εκεί που πρέπει.

Ένα βιβλίο που αφουγκράζεται την Ελληνική κοινωνία. Ένα βιβλίο που έχει κύριο σκοπό να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει την σκέψη και τον νού μπροστά στον κίνδυνο του ναζισμού και των ακραίων ιδεολογιών.

Μικρά κεφάλαια που περιγράφουν συγκλονιστικά τα συναισθήματα μέσα σε ένα χρόνο τόσο συμπυκνωμένο και ταυτόχρονα τόσο απεριόριστο. Σε έναν τόπο τόσο γνώριμο και τόσο άγνωστο. Με ανθρώπους αγκιστρωμένους στα κρυμμένα τους συναισθήματα μόνο και μόνο για να μπορέσουν να επιβιώσουν απέναντι στους αδίστακτους. Αυτούς που έχουν παραδώσει και την τελευταία σταγόνα καρδιάς στην παράνοια.

Οι φυλετικές διακρίσεις., οι ψυχικές ασθένειες, ή όποιο άλλο ψεγάδι μπορεί να καθιστά κάποιον ευάλωτο στις νοσηρές τους προθέσεις. Μια κοινωνία που προσπαθεί να επιβάλει το δήθεν καθαρό με τα βρώμικα χέρια της. Που φέρνει το σκοτάδι και επιβάλει το έρεβος. Και από την άλλη εκείνη η κοινωνία που ανθίσταται και βλέπει το αχνό φως του φάρου να της δίνει σινιάλο ώστε με δύναμη και ορμή να επιβάλει το άπλετο φως της ελευθερίας και της ανθρώπινης ανεξαρτησίας της ψυχής και του νου.

Ο συγγραφέας με την βουκέντρα της πένας του και της υπέροχης τοποθέτησης του στα γεγονότα του κειμένου οδηγεί τον αναγνώστη δια μέσου των συναισθημάτων που ξυπνά ένας απαγορευμένος έρωτας. Η αδερφική αγάπη, Η φιλία. Των συναισθημάτων που κεντά η αδημονία για φυγή από τον εφιάλτη και των συναισθημάτων που ξυπνά η αποθέωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας να επιβιώσει βγαίνοντας στο φως και όχι μένοντας στο σκοτάδι.

Εν κατακλείδι

Τα βιβλία που διαβάζουμε πρέπει να μας βάζουν σε σκέψεις. Να μας διεγείρουν τον νου και να μας τσιγκλάνε το ένστικτο. Να μας βάζουν στον σωστό τρόπο σκέψης μέσα όμως από μυθιστορηματικές συμπεριφορές που προσομοιώνουν την κοινωνία μας στην σωστή και επίκαιρη διάσταση της. Αλλά και να μας επιδεικνύουν τον σωστό και λανθασμένο τρόπο αντίδρασης μας. Και όλο αυτό να το κάνουν μέσα από το ίδιο το αποτέλεσμα των ενδεχόμενων αντιδράσεων μας δείχνοντας μας τις επιλογές να αντιδράσουμε σαν ελεύθεροι και σκεπτόμενοι άνθρωποι. Και τις επιλογές που μας επιβάλει ο φόβος, η αδράνεια μας, αλλά και ο σαθρός τρόπος που μας αγγίζει η κάθε άσχημη πραγματικότητα γύρω μας,

Ο Γιώργος Πολυμενάκος λοιπόν κατάφερε μέσα από το μυθιστόρημα αυτό να προσομοιώσει μια κοινωνία με τις ακραίες μορφές της που δεν είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα που θέλουν να μας επιβάλουν. Κατάφερε όμως να δώσει και την απόλυτη ελπίδα γιατί στην ζωή μας πέρα από κάθε δυσκολία, πέρα από κάθε κακό, θα υπάρχει πάντα ένας φάρος να μας δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο μέσα από το ανεξάντλητο φως του.