Blog

Η ένοχη συνείδηση της ‘Ελενας Κορδέλλα έρχεται να επιβεβαιώσει την δυνατή πορεία της και την δυναμική της σε αυτό που λέγεται αστυνομικό μυθιστόρημα.

Το δεύτερο βιβλίο στην σειρά

Μετά τον Θεριστή της Κυψέλης η Έλενα Κορδέλλα έρχεται με μια νέα ιστορία να αποδείξει πως η συγγραφική της πένα και το δαιμόνιο μυαλό της μπορούν να κτίσουν ιστορίες τόσο δυνατές τόσο ευέλικτες και τόσο μα τόσο ανατρεπτικές. Με Ρυθμό εναλλασσόμενης έντασης και παράλληλης αφήγησης. Με τα στοιχεία που εμφανίζει και τις εξελίξεις που πυροδοτεί κάνει τον αναγνώστη να νιώθει μέρος της ιστορίας και των γεγονότων. Τον αναγκάζει να βυθιστεί σε μια αστυνομική ιστορία που κόβει την ανάσα.

Ο Δημήτρης Χατζηλαδας, γνωστός μας από την ιστορία του Θεριστή, έχοντας να αντιμετωπίσει πολλά προσωπικά προβλήματα από τα κατάλοιπα αυτής της υπόθεσης, έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα πρόκληση. Θα κληθεί από την τέως υπηρεσία του να συμμετάσχει στην αναθέρμανση μιας υπόθεσης που είχε συγκλονίσει και απασχολήσει πριν δώδεκα χρόνια τους πάντες.

Τρεις φόνοι σε ένα ορεινό χωριό της Μακεδονίας. Μια ένοχος που συλλαμβάνεται με συνοπτικές διαδικασίες εύκολα και γρήγορα.

Η απόδραση της Παρασκευής Μαραγκού από το ψυχιατρείο θα σημάνει συναγερμό και θα μπερδέψει μια υπόθεση που θεωρητικά είχε ταυτοποιήσει τον ένοχο της.

Πως τα καταφέρνει να αποδράσει; Την έχει βοηθήσει κάποιος και για ποιον λόγο; Μήπως συναισθηματικά και ψυχολογικά δεν είναι τόσο ασταθής όσο πιστεύουν οι γιατροί και η αστυνομία;

Πλεονεκτήματα του βιβλίου 

Η συγγραφέας τοποθετεί εκπληκτικά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας της, τις προθέσεις, τα σχέδια τους και ανακατεύει περίτεχνα τις εξελίξεις μέσα από ανατροπές που δημιουργούνται τεχνιεντως ώστε να οδηγήσουν στην αποκάλυψη τόσο του ενόχου όσο και της ενοχής μέσα από τις σκέψεις και την συνείδηση των ίδιων των πρωταγωνιστών που χειραγωγούνται από την ίδια την προσωποποιημένη δικαιοσύνη που πρέπει να αποδοθεί αυτούσια και ολοκληρωμένη έστω και Χρόνια μετά.

Μια ιστορία που αλλάζει διαρκώς τα δεδομένα ανάμεσα στον φόβο, την ψευδαίσθηση, την αλήθεια την διακαιοσυνη και την τιμωρία της ίδιας της συνείδησης. Γιατί ο μεγαλύτερος δικαστής είναι η συνείδηση. Ο μεγαλύτερος δικαστής είναι η τιμωρία που έρχεται και σε βρίσκει εκεί όπου δεν το περιμένεις απρόσμενα και νομοτελειακά. Ο ένοχος πληρώνει. Και όμως η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί.

Τα στοιχεία ενώνονται μέσα από τις εξαιρετικά επιλεγμένες λέξεις και καταστάσεις για να οδηγήσουν την ιστορία στην πραγματική ενοχή. Σε αυτή που είναι μπροστά μας. Η Θεία δίκη από μόνη της θα δώσει την λύση. Μια λύση που ετεροχρονισμένα θα δικαιώσει τους αθώους ενόχους αλλά και θα φωτίσει κάθε άγνωστη πτυχή της δυναμικής των ηρώων που κρύβεται πίσω από τον φόβο και την ανάγκη. Πίσω από την εξάρτηση και την δύναμη του χρήματος, αλλά και της ετεροχρονισμένης απόδοσης δικαιοσύνης μέσα από μια βίαιη συμπεριφορά που θα αλλάξει τα πάντα στην έκβαση της ιστορίας.

Η συγγραφέας πλέκει με μαεστρία έναν ιστό αποκαλύψεων και σχηματίζει το καλούπι ενός μωσαϊκού χαρακτήρων που θα έρθουν εξαναγκαστικά αντιμέτωποι με τις ενοχές, τα λάθη, τα ψέμματα και τις αμαρτίες τους μέσα από τις οποίες έχτισαν ανενόχλητοι το άλλοθι τους ή πέταξαν από πάνω τους καθε υποψία και κάθε συμμετοχή σε ένα έγκλημα που στέρησε τρεις ζωές και κατέστρεψε αρκετές άλλες. Εικονικές και πραγματικές συμπεριφορές θα ξεσκεπαστουν μέσα από ένα παιχνίδι μυαλού και συνείδησης. Συναισθηματικής φόρτισης και Νομοτέλειας που θα σας συναρπάσει και θα σας καθηλώσει.

Η ένοχη συνείδηση θα φέρει την κάθαρση 

Λέξεις κλειδιά ξεκλειδώνουν το παρελθόν Αλήθεια και δικαιοσύνη. Θεία δίκη και Τιμωρία. Πράξεις που οδηγούν βίαια τα γεγονότα στους πραγματικούς και αληθινούς υποκινητές μιας ιστορίας που θα ψάξει και θα βρει κάθαρση και λύτρωση έστω και αρκετό καιρό μετά. Μέσα από την ένοχη συνείδηση θα έρθει η κάθαρση.  

Και ένα απόσπασμα του βιβλίου 

«Νομίζω ότι πρέπει να τα δεις…» είπε μόνο, με πρόσωπο που τώρα έδειχνε σοβαρό και που ο Πάνος θα ορκιζόταν ότι είχε, κατά δύο τόνους, χλωμιάσει. Το έγγραφο ήταν γραμμένο σε υπολογιστή.

Το μόνο που επιθυμώ είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ… Η Μαραγκού βρίσκεται στα χέρια μου. Μην επιχειρήσετε να τη βρείτε. Αν το κάνετε, θα τη σκοτώσω, ακόμα κι αν δεν έχω προλάβει να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου!

Παρακολουθώ κάθε κίνηση.

Αυτά έλεγε το σημείωμα και όσο για τις φωτογραφίες, αυτές δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Στη μία απεικονιζόταν μια γυναίκα ξαπλωμένη σε ένα ξύλινο τραπέζι, με μια μεταλλική συσκευή γύρω από τον λαιμό της και ομοίως γύρω από τα χέρια της. Παρόλο που ήταν καπως θολή, ο Πάνος δεν δυσκολεύτηκε να αναγνωρίσει το πρόσωπό της. Το έβλεπε άλλωστε για μέρες στο παρελθόν στα ρεπορτάζ και στις ειδήσεις, το έβλεπε επίσης από το πρωί που είχε ξεκινήσει η βάρδιά του. Η δε άλλη φωτογραφία απεικόνιζε ένα κόσμημα σε σχήμα πεταλούδας δεμενο με ροζ πέτρα και δύο μικρά καρφωτά διαμαντάκια στη μέση.

«Η ροζ πεταλούδα…» μονολόγησε ο Πάνος, αφήνοντας τη φωτογραφία να πέσει.

Για λίγο έμεινε αμίλητος,

«Πήγαινε μέσα και πάρε τα στοιχεία αυτουνού! Επιστρέφω αμέσως!» έκρωξε εν τέλει ενώ πετάχτηκε σαν ελατήριο από την καρέκλα.

Έπρεπε να σπεύσει, να καλέσει τους ειδικούς, να δώσει το περιεχόμενο του φακέλου για εξέταση. Αν πράγματι ήταν η Μαραγκού στη φωτογραφία και όχι κάποιο εξαιρετικό φώτοσοπ, τα πράγματα είχαν σοβαρέψει απείρως περισσότερο απ’ όσο πίστευαν. Δεν ήταν απλώς εξαφάνιση… Είχαν και μια απαγωγή στα χέρια τους!