Ζητείται ντελιβεράς ένα ιδιαίτερο μάθημα προσέγγισης της σημερινής κοινωνίας και των ανθρώπων που την αποτελούν μέσα από ένα επάγγελμα. Μέσα από το επάγγελμα του διανομέα.
Μια εισαγωγή στο Ζητείται ντελιβεράς Σπυριδούλα Σπυριδοπούλου
Η συγγραφέας μας έχει ήδη συστηθεί με άλλα δύο μυθιστορήματα το Ταμείο Εξπρές και το Μαντάμ Διευθυντής που κυκλοφορούν και αυτά απά τις εκδόσεις Ίαμβος και έχουν εξίσου ένα δυνατό υπόβαθρο προβληματισμών που απασχολούν την σημερινή κοινωνία. Και ειδικά τους εργαζόμενους που έχουν παράλληλα να αντιμετωπίσουν προβλήματα, εντός οικογένειας εντός διαπροσωπικών σχέσεων και εντός εργασίας.
Στο μυθιστόρημα που παρουσιάζουμε σήμερα. Στο ζητείται ντελιβεράς η συγγραφέας συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο προσέγγισης της σημερινής κοινωνίας και των ανθρώπων που την αποτελούν ξανά μέσα από ένα επάγγελμα. Αυτή την φορά μέσα από το επάγγελμα του διανομέα.
Πλοκή – Περίληψη
Κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας ο Οδυσσέας. Ένα παιδί που από πολύ μικρή ηλίκία έρχεται αντιμέτωπο με το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Η απώλεια του πατέρα του σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα σημαδεύει και αυτόν και την υπόλοιπη οικογένεια του. Την μητέρα του και την μικρότερη του αδερφή. Όμως ζώντας μέσα σε μια οικογένεια που έχει γερές βάσεις στην αγάπη, στην συνεννόηση και στο νοιάξιμο εκείνος παίρνει όλα τα υλικά εκείνα που χρειάζονται για να φτιάξει τα γερά θεμέλια της προσωπικότητας του. Ένα παιδί με φιλότιμο και καθαρές αξίες. Ένα παιδί που θα βάλει στην άκρη τα προσωπικά του θέλω και θα παγώσει κάθε δικό του όνειρο για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Η αγγελία “Ζητείται ντελιβεράς” θα τον φέρει για πρώτη φορά σε επαφή με τον εργασιακό χώρο και μάλιστα σε μια απαιτητική εργασία.
Εισέρχοντας στο Ζητείται ντελιβεράς της Σπυριδούλας Σπυριδοπούλου
Και από εκεί αρχίζει η σύγχρονη Οδύσσεια του Οδυσσέα σε έναν δρόμο για να συναντήσει την δικιά του Ιθάκη, ανάμεσα στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που δεν αποτελούν πλέον μυθικούς ήρωες που τρομάζουν κυριολεκτικά. Αλλα προσωποποιούν τους καθημερινούς κινδύνους, τις καθημερινές αντιξοότητες. Τους διαφορετικούς ανθρώπους που φτιάχνουν μια κοινωνία που διχάζει και τρομάζει πραγματικά και μεταφορικά.
Ο δρόμος που θα ακολουθήσει ο σύγχρονος Οδυσσέας μας δεν θα είναι καθόλου εύκολος. Η δουλειά, αυτή που επέλεξε να κάνει, για να βοηθήσει την οικογένεια του και παράλληλα να μπορέσει να τελειώσει το σχολείο του και να μπορέσει να σπουδάσει. Η δουλειά του διανομέα κρύβει πολλά μυστικά, αλλά και πολλά απρόοπτα. Κρύβει κινδύνους, κρύβει παγίδες. Κρύβει όμως και κέφι, κρύβει μαθήματα ζωής. Κρύβει μαθήματα συμπεριφοράς. Κρύβει έναν θησαυρό αξιών που η συγγραφέας μέσα από την πένα της τον ξεθάβει μεθοδικά μέσα από τα περιστατικά που μας περιγράφει. Ο θυμός, η αγανάκτηση. Το κέφι και το γέλιο βγαίνουν αυθόρμητα από κάθε συναίσθημα του αναγνώστη που προκύπτει από την κάθε λέξη και εικόνα αυτού του βιβλίου.
Γιατί μέσα από τα περιστατικά που βιώνει στις διανομές του ο Οδυσσέας και οι συνάδελφοι του ανοίγει ένας καινούργιος άγνωστος κόσμος που τον νομίζουμε γνώριμο. Κάθε χτύπημα της πόρτας και μια διαφορετική ιστορία. Κάθε πόρτα που ανοίγει και ένας διαφορετικός άνθρωπος. Παράξενος, περίεργος, δύστροπος, δύσκολος. Αλλά και ανοιχτόκαρδος, σοφός και μελιστάλαχτος. Σε αυτό το βιβλίο παρελαύνουν άνθρωποι όλων των ειδών παραδίδοντας μας έναν καμβά με τον πλουραλισμό μιας ρεαλιστικής σημερινής κοινωνίας.
Παράλληλα η συγγραφέας πιάνοντας τον παλμό των ανθρώπων ανάμεσα μας, αφουγκράζεται έναν ολόκληρο κλάδο. Αφουγκράζεται τις αγωνίες και τις δυσκολίες. Ακολουθεί τις ιδιαίτερες συνθήκες και τα απρόβλεπτα ειδικά γεγονότα με τα οποία έρχονται καθημερινά σε επαφή οι εργαζόμενοι ως ντελίβερι. Εργαζόμενοι κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες και πολλές φορές χωρίς καν ασφαλιστική κάλυψη. Εργαζόμενοι για λιγότερα από τέσσερα ευρώ την ώρα έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις εξωτερικές συνθήκες αλλά συγχρόνως και τα εσωτερικά προβλήματα του κάθε ανθρώπου που ανεξάρτητα της συμπεριφοράς που εισπράττουν θα πρέπει να είναι ανθεκτικοί, χαμογελαστοί, ήρεμοι και συγκαταβατικοί.
Ο Οδυσσέας και οι συνάδελφοι του αντιπροσωπεύουν όλους αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου που προσπαθούν να καλύψουν τα δέκα λεπτά αργοπορίας με κίνδυνο της ζωής τους. Πάνω σε ένα παπάκι απροστάτευτοι στην άσφαλτο για ένα κομμάτι ψωμί. Αντιμέτωποι με τον κάθε αγενή πελάτη που δεν έχει πού να ξεσπάσει την τοξικότητά του και ξεσπάει σε απλούς και καλούς ανθρώπους του μεροκάματου, βγάζοντας όλη την κακία και τον φθόνο του απλά και μόνο επειδή πληρώνει. Το αντίτιμο που εισπράττουν οι εργαζόμενοι σε αυτή την εργασία είναι ελάχιστο απέναντι σε αυτά που προσφέρουν και δεν μπορεί να το κατανοήσει εύκολα αυτό ένας άνθρώπος που δεν έχει κάνει ποτέ του αυτή την δουλειά. Συγκινήθηκα και ένιωσα και ενοχές όταν το διαπίστωσα και προσωπικά μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Με έναν ιδιαίτερα απλό λόγο μας μεταδίδει με μια εξαιρετική αμεσότητα και τον αγώνα του Οδυσσέα να τα καταφέρει στον στίβο της ζωής. Τον βλέπουμε να μετρά την ζωή με τα σκαλοπάτια. Γιατί ξέρει καλά ότι για να πετύχεις τον στόχο σου και να αγγίξεις το όνειρό σου πρέπει να ανεβαίνεις ένα ένα τα σκαλιά της ζωής. Ποτέ κανείς δεν έφτασε με τη μία στο τελευταίο σκαλί της επιτυχίας. Βήμα βήμα φτάνεις ψηλά και ο μικρός μας ήρωας Οδυσσέας έτσι τα ανεβαίνει. Ένα ένα. Μικρά στην αρχή. Λίγο πιο μεγάλα στα επόμενα. Μέχρι να κάνει άλματα στα μεθεπόμενα. Μέχρι που η ζωή να του πεί άξιζες. Και επάξια πήρες αυτό που με τόσο κόπο διεκδίκησες.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και περιπτώσεις που τραγικά αποκαλύπτουν πως η ζωή δεν χαμογελά σε όλους και πως ο κίνδυνος παίρνει σάρκα και οστά με ολέθριες συνέπειες και πως κάποιοι τελικά πληρώνουν με την ζωή τους την επικινδυνότητα του επαγγέλματος τους. Γιατί σε κάποιες περιπτώσεις το μεροκάματο του μόχθου γίνεται μεροκάματο του τρόμου και σε άλλες το μεροκάματο του θανάτου.
Μέσα από τις ξεχωριστές ιστορίες μας παραδίδεται ένα σχολείο κοινωνικής παιδείας και μόρφωσης. Ένα αυτοδίδακτο σχολείο που σκίζει αρκετά πτυχία γιατί δεν φτάνουν μόνο αυτά για να θεωρείται ανώτερος από κάποιον άλλο. Η γνώση η παιδεία και η αξία ενός ανθρώπου πηγάζει μέσα από την κοινωνία. Από το πως επεξεργάζεται ο καθένας τα ερεθίσματα που δέχεται μέσα από την καλοσύνη του και την ανθρωπιά του ή την αγένεια του και τα κακοπροαίρετα συναισθήματα του.
Όμως αυτό που καταλαβαίνουμε όλοι ακόμα και μέσα από τα αρνητικά στοιχεία των ανθρώπων είναι πως τελικά: Η αγάπη και η καλοσύνη μαγεύει τους ανθρώπους και αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ο τρόπος που διοχετεύουν και μεταδίδουν τα συναισθήματά τους σε εκείνους που πραγματικά γίνονται αποδέκτες τους, γιατί ακριβώς είναι αυτό που πραγματικά χρειάζονται. Την αγάπη, την προσοχή και την ανάγκη να τους προσέξει κάποιος.
Οι περιγραφές ζωντανές. Κάνεις εικόνα την κάθε λέξη μετατρέπεις την κάθε ιστορία σε ένα ξεχωριστό συναίσθημα. Κάποιες φορές νιώθεις ενοχές κάποιες φορές ασυναίσθητα χαμογελάς, γελάς, ξεκαρδίζεσαι από τις κωμικές καταστάσεις. Άλλες πάλι εκνευρίζεσαι θυμώνεις και παραλύεις όταν αυτές οι περιγραφές σε φέρνουν απέναντι στην πραγματική διάσταση των όσων βιώνουν καθημερινά όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να μπορέσουν να σε εξυπηρετήσουν στον χώρο σου, στην ώρα που θέλεις και με τον τρόπο που εσύ θέλεις.
Η γραφή προσιτή άμεση και ανόθευτη από στολίδια εντυπωσιασμού. Χτυπά αλύπητα, απόλυτα και εύστοχα στις αλήθειες της ιστορίας και στοχεύει στο συναίσθημα που ξυπνά αυθόρμητα μέσα από την αλληλουχία των εικόνων και των ξεχωριστών περιστατικών. Μέσα από τον καυστικό λόγο με την σαρκαστική διάθεση μπλέκουμε σε καταστάσεις που κάθε φορά το αποτέλεσμα τους είναι εντελώς διαφορετικό.Το αποτέλεσμα άλλες φορές κωμικό και αστείο. Άλλες φορές κωμικοτραγικό και σκληρό. Κάθε ιστορία όμως περνά ένα ξεχωριστό μήνυμα ή θέτει ένα εντελώς άλλο δίλημμα
Το κείμενο κρατά πάντα μια σωστή ισορροπία για να μας φέρει σε επαφή με την βαβέλ της ανθρώπινης ψυχολογίας, αλλά να κρατήσει και την σοβαρότητα των όσων ουσιαστικά θέλει να καταγγείλει.
Καθαρές αξίες. Όπως η φιλία, η οικογένεια, η συναδελφικότητα, ο αγνός έρωτας και πολλά άλλα που αξίζει να αναζητήσετε, περνάνε από μπροστά μας βγάζοντας από κάθε σχέση και ένα διαφορετικό μήνυμα. Κυρίαρχο στοιχείο φυσικά η σχέση υπαλλήλου- πελάτη που γέρνει σχεδόν μονόπλευρα προς την πλευρά του πελάτη. Μιας και ο πελάτης σε μια εμπορική σχέση έχει σχεδόν πάντα αυτός μονόπλευρα δίκιο.
Τα επίθετα για τους πελάτες παίρνουν και δίνουν. Ο καλοπροαίρετος πελάτης, ο δύστροπος πελάτης, ο ρατσιστής, ο τσιγκούνης ο κουβαρντάς. Ο ξεχασιάρης, ο πολυλογάς. Ο επικίνδυνος και ο απαιτητικός. Θα μπορούσε κάλλιστα το βιβλίο να μεταφερθεί στην τηλεόραση με αυτοτελείς ιστορίες καθημερινής τρέλας από την ρουτίνα ενός ντελιβερά.
Οι καθημερινές ιστορίες των ντελιβεραδων δεν τελειώνουν ποτέ. Η συγγραφέας έχει περιγράψει αρκετές αλλά σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες. Νομίζω πως τελικά αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να διηγηθούν τόσες ιστορίες όσοι είναι και οι πελάτες που έχουν εξυπηρετήσει στα χρόνια της σταδιοδρομίας τους στον κλάδο. Έχοντας υπάρξει για χρόνια σε θέση εξυπηρέτησης πελατών τους καταλαβαίνω απόλυτα και θεωρώ πως η θέση τους είναι ακόμα πιο δύσκολη γιατί έρχονται σε άμεση επαφή με τις ανθρώπινες συμπεριφορές χωρίς να μεσολαβεί ο χρόνος και η απόσταση για να αντιμετωπιστεί πιο εύκολα η όποια κατάσταση.
Αυτή είναι η ιστορία του Οδυσσέα ενός παιδιού που παλεύει με φιλότιμο και επιμονή για να βοηθήσει την οικογένεια του και τον ίδιο στο να πετύχει όλα αυτά τα όνειρα που έβαλε στον πάγο η δύσκολη παιδική του ζωή. Είναι όμως και η ιστορία ενός ολόκληρου κλάδου που καθημερινά προσθέτει περιστατικά από δύσκολες εμπειρίες.
Ο Οδυσσέας μας πιάνει από το χέρι και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε στις γλυκόπικρες περιπέτειες του στο καθημερινό μεροκάματο του μόχθου που ενίοτε γίνεται και μεροκάματο του τρόμου. Με μεστότητα, προσήλωση και σύνεση μας δείχνει πως παρά τις δυσκολίες ζει πραγματικά την ζωή του. Και μας αποδεικνύει πως όταν πραγματικά ζεις τη ζωή, δεν μπορείς να προλάβεις τον χρόνο ούτε να τον σταματήσεις, απλά τον ακολουθείς με τα δικά σου βήματα για να φτάσεις εκεί που πραγματικά θέλεις και ονειρεύεσαι, στο σημείο της επίτευξης των στόχων σου. Δίνεις την δικιά σου ταυτότητα ακόμα και στα ανεκπλήρωτα όνειρα σου.
Η δουλειά αυτή μαθαίνει πολλά στον Οδυσσέα πέρα από την συμπεριφορά των ανθρώπων. Μαθαίνει να έχει την τόλμη να αγωνίζεται πάντα ακόμα και για τα ελάχιστα. Μαθαίνει να ξεχωρίζει τις κατηγορίες των ανθρώπων που αλλάζουν επίπεδο με βάση την συμπεριφορά και όχι με βάση το χρήμα και την μόρφωση, την ηλικία ή το φύλλο. Μαθαίνει πως να κρατά την αξιοπρέπεια του. Πως να σκύβει το κεφάλι και να υποχωρεί από ανάγκη για να κερδίσει ένα μεροκάματο φτύνοντας αίμα. Δίνει χρόνο στον ίδιο και όχι στους άλλους όπως αρχικά φαίνεται.
Καταλαβαίνει πώς είναι να κρυώνεις, να βρέχεσαι, να βουλιάζεις στο χιόνι και να καίγεσαι στον καύσωνα, εκτεθειμένος χωρίς να σε προστατεύει κανείς. Μαθαίνει, όμως, και το πιο σημαντικό από όλα αυτά: να παραμένεις από την αρχή έως το τέλος της ζωής σου ένας αληθινός και αξιόλογος άνθρωπος, χωρίς να χάνεις ποτέ τις αξίες σου στις αντιξοότητες της ζωής.
Εν κατακλείδι Ζητείται Ντελιβεράς της Σπυριδούλα Σπυριδοπούλου
Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα μάθημα ζωής αλλά και ένας φόρος τιμής σε όλους αυτούς τους ανθρώπους των ντελίβερι που καθημερινά δίνουν μάχη με τον χρόνο, τις καιρικές συνθήκες και τις διαφορετικές ανθρώπινες συμπεριφορές ώστε από την μία να εξυπηρετήσουν απόλυτα και από την άλλη να μπορέσουν να παραμείνουν σώοι ψυχολογικά και σωματικά ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα της επιβίωσης τους. Και νιώθω τυχερή που το διάβασα γιατί με το τέλος του πήρα τόσο αξία για την ζωή. Τόσο ελπίδα για την συνέχεια της και τόσο πίστη γιατί και σήμερα υπάρχουν οι ήρωες εκείνοι που μπορεί να μην είναι μυθικοί είναι όμως αληθινοί.
