Blog

Ο φάρος του Κένεμπεκ είναι ένα μεταφυσικό ψυχολογικό θρίλερ, που θα το λατρέψουν όλοι οι αναγνώστες του είδους και όχι μόνο.

Ένα καθοριστικό σχόλιο για το βιβλίο “Ο φάρος του Κένεμπεκ

Πόσα είδη βιβλίων νομίζουμε πως δεν μας ταιριάζουν σαν αναγνώστες μόνο και μόνο επειδή θεωρούμε πως δεν ταιριάζουν στον αναγνωστικό μας χαρακτήρα; Και πόσο εύκολα αλλάζει αυτή η άποψη όταν διαβάσουμε το κατάλληλο βιβλίο που θα καταφέρει να μας ανακόψει αποστομωτικα όλες μας τις αναστολές και τις αντιρρήσεις; Διαβάζω τα πάντα σαν αναγνώστρια αλλά δεν θα πω ψέματα πως το είδος του ψυχολογικού θρίλερ και ειδικά του μεταφυσικού δεν είναι από τα αγαπημένα μου ίσως γιατί έχω διαβάσει βιβλία του είδους, που δημιουργούν μια πολύπλοκη εικόνα που μετά είναι εντελώς δύσκολη να διαλευκανθεί και να ξεκαθαρίσει.

Διαβάζοντας όμως τον φάρο του Κένεμπεκ της Σόνιας Σαουλίδου κατάλαβα πως δεν είναι το είδος τελικά του βιβλίου που μας επηρεάζει, αλλά ο τρόπος που ο κάθε συγγραφέας θα επιλέξει να μας παρουσιάσει την ιστορία του και η μέθοδος που θα ξετυλίξει χαρακτήρες, πλοκή και ανατροπές που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα κλισέ.

Εισχωρώντας στον φάρο του Κένεμπεκ

Ο Άαρον και η Λίντια ζουν στα όρια του χωρισμού. Μετά από ένα ατύχημα και μια περίεργη εξαφάνιση, μετακομίζουν με τα δυο τους παιδιά, σε ένα σπίτι του 19ου αιώνα στο απομονωμένο και απόκοσμο νησί του Κένεμπεκ. Σ’ ένα πελώριο σπίτι στη μέση ενός ποταμού μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο. Σ’ ένα πελώριο σπίτι στη μέση του πουθενά. Εδώ που όλοι ανεξαιρέτως θα έρθουν αντιμέτωποι με το παρελθόν τους συναντώντας τον αληθινό και τον ψεύτικο εαυτό τους. Σε μια αναμέτρηση με τα λάθη τους, προσπαθώντας να προλάβουν το κακό που οι ίδιοι έφτιαξαν. Σε μια καταδίωξη με τον χρόνο για να προλάβουν να σώσουν και να σωθούν.

«Εδώ, σ’ αυτό τον απομονωμένο τόπο, βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Εδώ ενώνονται το τέλος με την αρχή, οι μοίρες των ανθρώπων διασταυρώνονται με τα γεγονότα που τις καθορίζουν, οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς και ο χρόνος είναι σχετικός. Κάθε οικογένεια που έρχεται σ’ αυτό το τόσο ιδιαίτερο μέρος φυσικά και δε γνωρίζει, ότι κουβαλάει μαζί με το βιος της ένα θλιβερό πεπρωμένο και ότι ο προορισμός της στο Νησί των Κύκνων είναι να συναντηθεί με τον θάνατο. Πατάμε στη γη όπου βρίσκεται το πέρασμα από τον έναν κόσμο στον άλλο».

Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα η συγγραφέας, μας δημιουργεί μια αινιγματική, μυστηριώδη και παραπλανητική ατμόσφαιρα, για να μας οδηγήσει στα ενδότερα μιας ιστορίας που κρύβει πολλά μηνύματα. Μηνύματα που μας δίνονται είτε με αλληγορικούς συνειρμούς, είτε με παραδοχές που δημιουργούν οι ίδιες οι καταστάσεις καθώς η ιστορία ρολάρει αλλάζοντας διαρκώς τους θύτες και τα θύματα. Αλλάζοντας το ύφος και την πραγματική κατάληξη των γεγονότων. Και δίνοντας άλλο χρώμα και άλλη ουσία στις σκέψεις και στις πράξεις των πρωταγωνιστών. Σκιάζοντας με τρόπο εξαιρετικά πρωτότυπο τις προθέσεις τους, αλλά κυρίως τις ανασφάλειες και τους φόβους που οδηγούν σε αυτές τις προθέσεις που παρορμητικά κινούν τα νήματα των πράξεων τους.

Όλα ξεκινούν από την τραυματική εμπειρία που έχει η Λίντια με την απαγωγή του μωρού της. Η αφήγηση και ο ρυθμός των εξελίξεων ανοίγει ένα κύκλο. Έναν κύκλο γεγονότων που αφήνει σιγά σιγά ένα άνοιγμα. Για την λύση για την λύτρωση για την αλήθεια. Ο Άαρον και η παράνομη σχέση του. Το σχέδιο της, η τιμωρία που του ετοιμάζει. Αλλά στην ουσία: Το χειρότερο παιχνίδι του μυαλού. Η σαδιστική και ανελέητη φωνή της συνείδησης. Ο αντικατοπτρισμός της αλήθειας. Οι πολλαπλές μορφές που πρέπει να πάρει η αλήθεια μέχρι να φανερωθεί στην πληρότητα της. Και τελικά ο χρόνος χάνει την διάσταση του μέσα στην πολυπλοκότητα του μυαλού και της συνείδησης. Των τύψεων και της αναζήτησης της πραγματικής μεταμέλειας και εξιλέωσης. Είναι πραγματικότητα, οφθαλμαπάτη ή παραισθήσεις; Είναι η οργή που κατευθύνει τα συναισθήματα και ο θυμός που ορίζει τις αντιδράσεις; Για τόσο λίγο και όμως…Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης. Ποιος ο ένοχος και ποιος ο υποκινητής μυαλού και συναισθημάτων;

Επικεντρώνοντας τις σκέψεις μου

Έχουμε μια ιστορία με πολλές παραλλαγές και πολλές εκδοχές. Μία όμως είναι η σύνδεση της με την πραγματική ροή της ιστορίας. Και αυτή η σύνδεση υπάρχει μπροστά στα μάτια μας. Ποια είναι η αληθινή εκδοχή της ιστορίας; Ποια είναι η αλήθεια που ακυρώνει κάθε πρότερη εικασία; Είναι δυνατόν το μπέρδεμα του νου να έχει στόχο την επαλήθευση της πιο άσχημης εκδοχής της ζωής για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές; Να έχει στόχο να αναδείξει που μπορεί να οδηγήσει μια εμμονή και μια λάθος προσέγγιση των γεγονότων; Εμείς σαν άνθρωποι είμαστε πάντοτε σίγουροι για τις αλήθειες των άλλων; Και πως η προσωπική αλήθεια του καθενός, είναι ικανή να αλλάξει τα δεδομένα μιας συνολικής εικόνας των πάντων γύρω μας; Δεν θα ήταν το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο να γυρνάει ο χρόνος πίσω και να σου επιστρέφει αυτό που σου πήρε;

«Λίντια», προφέρει τ’ όνομά μου επιτακτικά, «δεν είμαι εγώ εκείνη που θ’ αποφασίσει. Όλα είναι δικές σου επιλογές. Πρέπει όμως να πιστέψεις πως θα τα καταφέρεις, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να δεις τις αλήθειες, ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, να ξετρυπώσεις τις αλήθειες.

«Αρκετά μ’ αυτό. Το κατάλαβα. Πες μου τώρα γιατί είδα την Έμμα στα νερά του ποταμού…»
«Την είδες μέσα από τη σοφία που έχει ο κόσμος των νεκρών».
«Μα η Έμμα ζει, όπως ζω κι εγώ! Είμαι ζωντανή!» διαμαρτύρομαι. «Δε βγάζω νόημα πλέον απ’ αυτά που μου λες, Ντόροθι! Λυπήσου με!»
Και τότε η Ντόροθι με πλησιάζει και μου λέει ψιθυριστά: «Ποια Έμμα ζει; Αυτή που είδες κάτω από το νερό ή εκείνη που επισκέφτηκες στο σπίτι της;»
Κοιτάζω βαθιά μέσα στα μάτια της να βρω τις αλήθειες που ανακατεύει σαν μάγισσα. Η Ντόροθι συνεχίζει:
«Ποια Ντόροθι ζει; Εκείνη που κρύβεται στον τάφο της ή αυτή που έχεις μπροστά σου;»
«Πώς να εξηγήσω όλα τα παράδοξα;» τη ρωτάω.
«Σβήσε απ’ το μυαλό σου ό,τι σε κρατάει μακριά από το πραγματικό, φύγε από τη λογική του κόσμου τούτου, που δεν ξέρει πολλά, και μόνο τότε θα φτάσεις σε ανώτερες αλήθειες», μου λέει και πάλι χαμογελάει γλυκά.

Τα φρένα της συνείδησης σπάνε όμως η ψυχή που διχάζεται ανάμεσα στον καλό και κακό εαυτό της πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες αρκεί να τα καταφέρει. Και θα τα καταφέρει αν επιπλεύσει ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν για να αγγίξει εκείνες καίριες στιγμές. Εκείνες τις θολές και συγκεχυμένες αλήθειες που κρατάνε δέσμιο το μυαλό και μπλοκαρισμένα τα χέρια που ζητούν απεγνωσμένα την δικαίωση και την λύτρωση.

Εξαιρετικός ο τρόπος που επιλέγει η συγγραφέας να παίξει με την λογική του αναγνώστη. Για να αναδείξει τις εμμονές, τις τοξικές και κακοποιητικές σχέσεις. Τις εξαρτημένες σχέσεις που δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο στον όλεθρο.

Όμως τον λυπήθηκα, γιατί αυτό που με κρατούσε κοντά του δεν ήταν η αγάπη, ήταν η εκμετάλλευση. Όταν πλέον με είχε καταπιεί η εμμονή, τον εκμεταλλευόμουν. Δεν αποζητούσα τόσο τη χαρά που μου έδινε η αγάπη του, όσο τον πόνο που μου έδινε η απάτη του. Τον θεώρησα αγαθό έτσι όπως, απομακρυσμένος από την αλήθεια, μου χαμογελούσε με καλοσύνη, ενώ εγώ έβλεπα την πραγματικότητα από τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού μας.

Ίσως γιατί είναι εξωφρενικό και πολύ πιο τοξικό να τιμωρείς έναν άνθρωπο για κάτι που θέλεις να γνωρίζει ότι εσύ δημιούργησες μόνο και μόνο για να τον κακοποιήσεις

Καυτηριάζει τις παρορμητικές πράξεις. Τις ενέργειες που δεν έχουν λογική και ελέγχονται από τα σκοτεινά κομμάτια του μυαλού. Ένα παρορμητικό λάθος μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες. Τι ακόμα και αν το μετανιώνεις σχεδόν αμέσως με την στιγμή που το έκανες.

Η συγγραφέας χρησιμοποιεί το μεταφυσικό στοιχείο και την απόκοσμη ατμόσφαιρα του τοπίου, αλλά και των σκοτεινών χαρακτήρων. Για να αναδείξει την σημασία και το χνάρι που αφήνουν οι πράξεις μας μέσα στον χρόνο. Αλλά παράλληλα και να τονίσει την σημασία της συγνώμης, της εξιλέωσης, της συγχώρεσης. Την δύναμη της αλήθειας. Την δύναμη της αγάπης.

Είμαι το παρελθόν σου και είσαι η πορεία μου στον χρόνο. Η μοίρα μας σε ακολουθεί. Σέρνοντας μαζί της και τις συνέπειες των πράξεών μου…των πράξεών σου.

Γιατί πρέπει να διαβάσετε ο φάρος του Κένεμπεκ

Είναι ένα βιβλίο που τα έχει όλα. Όλα αυτά που αναζητά ένας αναγνώστης σε ένα βιβλίο.

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που κτίζεται μέσα σε μια απίστευτη σκοτεινή και μυστηριακή ατμόσφαιρα ενώ περνάνε από μπροστά μας συμβολισμοί και αλληγορίες που έχουν κατευθείαν στόχο το ίδιο το υποσυνείδητο μας. Γιατί όσο βαθιά και αν θάψεις στο υποσυνείδητο σου τις αλήθειες προσπαθώντας να τις εξαφανίσεις αυτές θα έρθουν στην επιφάνεια αργά η γρήγορα.

Η συγγραφέας έχει δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο για να το αποδείξει περίτρανα.

Κενεμπεκ το νησί που η ζωή εφάπτεται με τον θάνατο. Μια ρωγμή στον χρόνο η ζώνη που φέρνει κοντά ζωντανούς και νεκρούς. Το σημείο που το κακό βρίσκεται σε μόνιμη διαμάχη με το καλό. Η πρώτη γραμμή του πολέμου. Το σημείο που οι αντίρροπες δυνάμεις θα οδηγήσουν τα πάθη στην πιο ολέθρια κορύφωση τους. Μπορεί μέσα από τον θάνατο να αναγεννηθεί η ζωή. Μπορεί κάποιος στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου να αποκτήσει την πραγματική γνώση που φωτίζει αλλιώς μέσα στο μυαλό του τις ίδιες τις πράξεις του;

Μπορεί να αλλάξει η αλυσίδα των γεγονότων; Τι μπορεί να συμβεί αν γνωρίζουμε εκ των προτέρων την μοίρα μας ή την κατάληξη κάποιων γεγονότων της ζωής μας; Μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας;

‘Ένα βιβλίο γεμάτο διλλήματα και ανατροπές. Ένα βιβλίο που μας βάζει σε θέση οδηγού μέσα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του. Σε ένα παιχνίδι ενοχής και εξιλέωσης. Σε ένα παιχνίδι που κεντρίζει και ξυπνά συνειδήσεις,

Ένα ταξίδι ψυχής μέσα στον χρόνο με αντίπαλο τον χρόνο. Κομμάτια μνήμης που έχουν συνθλίβει μέσα σε μια πολύπλοκη διάσταση μπερδεμένων συναισθημάτων. Ένα υπαρξιακό ταξίδι μετάθεσης ευθυνών σκίασης και φώτισης στιγμών με σκοπό να φανερωθεί η μία και μόνη αλήθεια της ιστορίας που είναι χαμένη ανάμεσα σε ένα ζοφερό παρελθόν που έχει απλώσει και μαγκώσει στα δίχτυα του τις ζωές των ηρώων στο παρόν.

Ένα κομμάτι παζλ που κτίζεται και αναθεωρείται διαρκώς μέχρι τα σωστά κομμάτια του να μπουν στις σωστές τους θέσεις. Ο αναγνώστης πρέπει να διεισδύσει στο υποσυνείδητο των ηρώων και να ενώσει τα σκόρπια κομμάτια, τα χαμένα θραύσματα της μνήμης για να αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια.

Μια χειραγώγηση μυαλού αλλά με ποιες προθέσεις και κυρίως από ποια κατεύθυνση προέρχεται από την μεριά του θύματος ή από την μεριά του θύτη; Από την μεριά της παρόρμησης ή από την μεριά της συνείδησης; Γιατί το μεγαλείο του βιβλίου αυτού είναι πως μέχρι την τελευταία στιγμή δεν καταλαβαίνεις ποιος χειραγωγεί ποιον και ποια είναι τα σημεία εκείνα που θα δώσουν το πραγματικό φως στην ιστορία. Ταυτόχρονα το κείμενο δεν κάνει καμία κοιλιά σε κανένα σημείο αντίθετα με έναν τρόπο τόσο καίριο και χρονικά άμεσο αλλάζει το κλίμα, την ατμόσφαιρα και την υποψία που με την προσθήκη ενός νέου στοιχείου, κάθε φορά γυρίζει τούμπα την πορεία της πλοκής και την ουσία των γεγονότων.

Εν κατακλείδι

Ένα μεταφυσικό ψυχολογικό θρίλερ από τα καλύτερα του είδους. Γεμάτο από ανατροπές που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα. Ένα μυθιστόρημα που αγάπησα πραγματικά για την αυθεντικότητα του και για τα ιδιαίτερα μηνύματα του που δεν περνάνε απλώς για να περάσουν. Αλλά περνάνε με τέτοιον τρόπο ώστε να μείνουν για καιρό σε καρδιά και μυαλό. Προτροπή μου λοιπόν απλά διαβάστε το.